Aan het einde van het moderne Elizabethaanse tijdperk is nalatenschap een woord dat vaak klinkt na het nieuws van de dood van Hare Majesteit Koningin Elizabeth. Ze was 96 jaar oud.
Terwijl de rol van de monarchie veranderde tijdens haar regeerperiode van zeventig jaar, en het bestaan van de monarchie steeds meer in twijfel werd getrokken, bleef Queen Elizabeth II een populaire, herkenbare, typisch Britse figuur.
Voor degenen onder ons die geen andere Britse monarch hebben gekend, zal haar nalatenschap vooral bestaan uit haar onontkoombare plichtsbesef ten opzichte van de Kroon en het Verenigd Koninkrijk, maar ook uit haar sterke gevoel van eigenwaarde en identiteit dat uniek is in een wereld van vluchtige idolen en trends die steeds sneller lijken te gaan.
Weinigen voor haar, en weinigen na haar, zullen zo lang in de publieke belangstelling staan als zij, met zo'n verstrekkende wereldwijde impact. Net als haar stijl van regeren, werd de stijl van kleden van Queen Elizabeth II geïnspireerd door een rustig zelfvertrouwen en een zelfverzekerd gevoel van eigenwaarde. Persoonlijke stijl was belangrijker dan trends en rages.
Ze had misschien niet de glamoureuze allure van een Hollywood-ster of het subversieve vermogen om ons idee van kleding te veranderen zoals anderen hebben gedaan, maar de mode-erfenis van Queen Elizabeth II zal een les zijn in een duidelijk, onwrikbaar gevoel voor stijl.
De mode-erfenis van de koningin zal ook worden gekenmerkt door een slimme, vaak ingetogen manier om met haar mensen te communiceren, die teruggaat tot haar coming of age in een naoorlogs Groot-Brittannië.
Getrouwd in Westminster Abbey in november 1947, werd haar trouwjurk geassembleerd met Hertogin-satijn dat werd gekocht met rantsoenbonnen. Natuurlijk, in tegenstelling tot haar leeftijdsgenoten, was het Norman Hartnell die de vier meter lange jurk ontwierp, maar de boodschap van verwantschap – dat ze haar stof op dezelfde manier kocht als iedereen – ging niet verloren in het Groot-Britannië dat aan het opkrabbelen was.
Tijdens haar regeerperiode moesten andere modekeuzes diplomatieker en betekenisvoller zijn. Toen ze in 2011 in Ierland aankwam, de eerste Britse monarch in honderd jaar, droeg de koningin een zeer specifieke tint groen. Niet te smaragd, niet te gewaagd, maar een zorgvuldige keuze die er niet van uitging dat Queen Elizabeth II Ierland zou terugwinnen, maar in plaats daarvan een gevoelig eerbetoon was op een mijlpaalmoment.
Andere modebeslissingen hadden een meer sentimentele ondertoon. Denk aan haar broche voor het huwelijk van de hertog en hertogin van Cambridge in 2011. Uit haar enorme aanbod aan erfgoedjuwelen koos ze The True Lover's Knot, de grootste in haar forse collectie.
Het zoete, strikachtige ontwerp stond symbool voor de betekenis van de dag in haar leven als trotse grootmoeder en voor de lijn van opvolging. Broches, zoals rokkostuums, hoeden met rand, lakpumps en Launer-handtassen met een handvat, behoren tot de stukken die basis vormden van de uniforme benadering van Queen Elizabeth II van haar dienstgarderobe.
Als toegewijde monarch, die dienstbaarheid altijd op de eerste plaats stelde, is het logisch dat ze haar manier van kleden met grote discipline benaderde. Maar het is ook opvallend hoe traditioneel vrouwelijk deze stukken zijn. De boodschap die ze naar het gemenebest en de rest van de wereld stuurde, was er een van vrouwelijke kracht. Ze leek nooit geïntimideerd door de talloze ontmoetingen met hoogwaardigheidsbekleders die haar agenda bepaalden, en werd zeker geen slachtoffer van het gevoel dat ze zich op een bepaalde manier moest kleden om 'bij de jongens te horen'.
Nu heeft de stijlerfenis van Queen Elizabeth II nergens méér invloed gehad dan in de garderobes van haar familieleden. Zoals het protocol voorschrijft, worden haar tiara's en sieraden vaak geleend door de familieleden voor trouwdagen of staatszaken, waarbij prinses Beatrice zelfs koos voor een van oma's jurken voor haar huwelijk in 2020, maar de invloed van Queen Elizabeth II strekt zich ook uit tot het dagelijkse leven.
Kijk naar de garderobes van de hertoginnen Cambridge en Sussex en je zult zien hoe de koningin gebruik maakt van opvallende kleuren. Een mode-instrument dat al heel lang door Hare Majesteit wordt gebruikt, en het blijft een bijzonder nuttige techniek om ervoor te zorgen dat royals worden opgemerkt, zelfs aan de buitenste randen van de wachtende menigte. Catherine en Meghan hebben deze les duidelijk ook meegekregen.
De overkoepelende boodschap die de garderobe van Queen Elizabeth II uitzond, was er een van een stillere, subtielere invloed. Het is al lang duidelijk dat Hare Majesteit, die het meest gelukkig was met sjaal om het hoofd, in Barbour en kilt op het platteland, nooit zo druk was met de flitsendere kant van koninklijke privileges als misschien haar zus, de Dior-dragende prinses Margaret, was.
De afgelopen twintig jaar had Angela Kelly de leiding over de garderobe van de koningin en werd ze een vertrouweling van Hare Majesteit. Toch kun je je nooit voorstellen dat het paar samenzweert – en om een moderne glam squad-term te gebruiken – om een 'moment' te creëren tijdens hun samenwerking. Toen ze haar laatste jaren inging, deinsde ze er niet voor terug om nog steeds alle kleuren van de regenboog te dragen. Maar dat wil niet zeggen dat Hare Majesteit geen plezier had met haar garderobe.
Met wat misschien wel de grootste verkleeddoos ter wereld was tot haar beschikking, kende ze ook zo haar momenten van genialiteit en verlangen om te schitteren, die duiden op een wat avontuurlijker inborst.
Denk aan harlekijn-pailletten, gebloemde tulbanden of doorschijnende snoeproze jurken en bontstola's gecombineerd met oogverblindende diademen en parures. Maar de grootste glimlach en momenten van overduidelijke tevredenheid met haar outfitkeuzes waren toen Hare Majesteit haar vesten dichtknoopte, haar kenmerkende nette permanent in een Hermes-sjaal wikkelde en op weg ging naar de Schotse Hooglanden.
Hoewel mode staat voor vernieuwing, zal Queen Elizabeth II worden gevierd vanwege haar tegenovergestelde benadering. De vertrouwde hoeden, de vrij diplomatieke keuze van de broches, de opvallende kleuren en de verstandige versleten schoenen zullen voor altijd stijlbastions van de twintigste en eenentwintigste eeuw zijn, ongeacht wat er sneller of luider omheen beweegt.
'Stijlicoon' wordt te pas en te onpas gebruikt, met name voor mensen die net iets langer dan achttien maanden in de publieke belangstelling staan. Maar als het gaat om Queen Elizabeth II, is stijlicoon nou net wél van toepassing.
