Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nooit heb nagedacht over hoeveel een man verdient voordat ik overwoog om met hem te daten. Sterker nog, vrienden vragen me vaak om advies als ze klagen over het delen van de rekening of het betalen van een hele date. Toegegeven, het niet bijdragen aan de kosten tijdens het daten of in een relatie voelt al een tijdje als een tweede natuur voor me.
De discussie over 'broke man propaganda'
Toch, toen ik Celine Songs Materialists keek, met Dakota Johnson, Pedro Pascal en Chris Evans in de hoofdrollen, vroeg ik me af of ik onbewust gewend was geraakt aan de nieuwste en meest vurige plaag van het moderne daten: transactionele relaties.
In Materialists is de centrale vraag simpel: passie of welvaart? Lucy (Johnson) is een succesvolle professionele koppelaarster die haar carrière heeft gemaakt door vermogende mensen te koppelen die precies weten wat ze willen. Haar persoonlijke benadering van de liefde weerspiegelt haar bedrijfsmodel: berekend, transactioneel en stevig geworteld in de overtuiging dat zekerheid en status de ultieme doelen zijn. Ze is niet op zoek naar vonken – ze is op zoek naar stabiliteit. Ze is op zoek naar een rijke, succesvolle man die haar het leven kan bieden waar ze naar verlangt. Daar komt Harry (Pascal) op het toneel – rijk, slim, aantrekkelijk – en, zoals Lucy hem zo vaak voorhoudt, een zeldzame 'eenhoorn' in de New Yorkse datingscene.
Maar net als alles perfect lijkt te gaan voor het stel, komt Lucy haar ex John (Evans) tegen, die het tegenovergestelde is. Hij is een worstelende acteur die werkt als ad-hoc cateraar, met wie Lucy vijf jaar geleden een einde heeft gemaakt vanwege geldproblemen. Het is duidelijk dat John nog steeds de pijn voelt van het feit dat hij Lucy niet het leven kan bieden dat ze wil.
De film houdt een spiegel voor aan new age-dating, waar rijkdom en status vaak als de belangrijkste kwaliteiten worden beschouwd. Aan het einde wordt Lucy echter geconfronteerd met het idee dat liefde niet iets is dat je kunt kopen of cadeau kunt doen.
Om deze reden is Materialists, en ook Song zelf, onder vuur komen te liggen vanwege wat critici en kijkers 'broke man propaganda' noemen, een waargenomen trend in recente media die emotioneel beschikbare maar financieel instabiele mannen romantiseert, vaak ten koste van de ambitie, normen of materiële zekerheid van een vrouw.
Natuurlijk heeft Lucy veel voordelen als ze voor Harry kiest. Hij komt met een prachtig penthouse in Manhattan, eindeloze cadeaus en date-avonden in vijfsterrenrestaurants. Lucy's redenen om bij hem te blijven, zijn een overduidelijk voorbeeld van alles wat sociale media vrouwen voorschrijven.
Instagram en TikTok worden gedomineerd door content die vrouwen aanmoedigt om te daten voor geld – verpakt in vele vormen. Je scrollt al snel langs 'trad wives', die het verruilen van een baan voor koken, schoonmaken en fulltime kinderopvang hebben geromantiseerd, of je vindt 'soft-life girls', die afhankelijk zijn van mannen om hun extravagante levensstijl te bekostigen.
Datinggoeroes en vrouwelijkheidscoaches zoals YouTuber SheraSeven (beter bekend als 'Sprinkle Sprinkle Woman') geven advies over hoe je dat kunt bereiken. Stap simpelweg in je 'goddelijke vrouwelijke energie', zeggen ze, of word een 'hoogwaardige vrouw' en verdien een 'prinsessenbehandeling'. Je beloning? Een ruim 1,80 meter lange, goed verdienende man in de financiële wereld (met een trustfonds) valt je in de schoot.
'Ik denk dat als je voor geld datet, je moet overwegen om helemaal niet te daten', stelt journaliste en auteur Olivia Petter. 'Duurzame relaties zijn gebaseerd op vertrouwen, emotionele compatibiliteit en seksuele aantrekkingskracht. Geld kan verleidelijk zijn op de korte termijn, maar het geeft je niet wat je nodig hebt op de lange termijn.'
Iedereen kan zich overgeven aan de nieuwste lifestyletrend, maar je overtuigingen over genderrollen in een relatie volledig negeren en je storten op hypergamie (het zoeken naar een partner met een hogere sociaaleconomische of sociale status) gebeurt niet van de ene op de andere dag.
Online veroordelen omstanders vrouwen in dit soort relaties al snel, door ze te bestempelen als gold diggers en regressief. Toch is het voor velen, ondanks het feit dat ze in een tijdperk leven waarin vrouwen zich op het hoogtepunt van hun onafhankelijkheid van mannen bevinden, niet haalbaar om op eigen houtje financiële zekerheid te bereiken.
Nu de crisis in de kosten van levensonderhoud voortduurt, worden vrouwen statistisch gezien het hardst getroffen. Ongeveer 60% van de mensen in financieel kwetsbare omstandigheden in het Verenigd Koninkrijk zijn vrouwen.
Kredietinstellingen zoals Salad Money en Great Western Credit Union melden dat 60% van hun klanten vrouw is – en wanneer moeders worden meegerekend, vooral alleenstaande moeders, worden de verschillen alleen maar groter. Eerlijk gezegd, zoals Petter het stelt, bevinden velen van ons zich in financieel kwetsbare situaties waarbij 'geld iets is waar we meer dan ooit over moeten nadenken'.
Hoewel het daarom begrijpelijk is dat een vrouw financiële zekerheid zoekt in een relatie, gaan contentmakers die deze dynamiek bepleiten vaak voorbij aan de realiteit van relaties waarin een man aanzienlijk meer verdient – en aan de manier waarop daten voor geld machtsongelijkheid kan creëren.
De tekst loopt verder onder de foto.
De impact van financiële ongelijkheid op een relatie
Ik kan beamen hoe controle door financiële ongelijkheid mijn relatie met een ex heeft doordrongen. Ergens halverwege onze tijd samen slopen financiële prikkels erin. 'Goed' en 'vrouwelijk' gedrag werd soms gevolgd door cadeaus of willekeurige geldtransfers, terwijl alles wat niet aan zijn waarden voldeed, leidde tot het intrekken van genegenheid en uiteindelijk zijn geld.
Deze dynamiek deed me afvragen welke acties en gedragingen echt in lijn waren met mijn eigen waarden en overtuigingen, in tegenstelling tot die welke gevormd werden door de onbewuste behoefte om in deze ongelijke relatie te passen. Ik merkte dat ik me inhield, minder uitgesproken was of het niet toonde als ik het ergens niet mee eens was.
Corinne Low, de auteur van Femonomics, gaat hier in haar boek op in. Ze moedigt vrouwen aan om prioriteit te geven aan wat zij willen, in plaats van aan wat de maatschappij ons opdraagt te willen. 'Een fout die we maken, is te lang bij mensen blijven', schrijft ze.
Uiteindelijk kwam er een einde aan mijn relatie toen ik de angst overwon dat ik niet iemand zou vinden die financieel even stabiel was. 'Het is niet zo dat iedereen met wie we een klik hebben, niet economisch stabiel is en vice versa', legt Low uit. 'Een manier om de spanning tussen emotionele intimiteit en financiële stabiliteit te verlichten, is door onze definitie van stabiliteit te verbreden: als een partner je carrière en investeringen in je privéleven ondersteunt, kunnen vrouwen voor hun eigen financiën zorgen.'
Dus, als het antwoord niet ligt in het onderwerpen aan regressieve relatiedynamieken of het mede-ondertekenen van 'broke man'-propaganda, waar moet een single vrouw dan naartoe? Er bestaat toch zeker een gulden middenweg die menselijk contact of echte financiële zorgen niet ontkent.
Hoewel er geen pasklare oplossing is, geloven experts dat het vergroten van je kansen om de ware te vinden begint met een focus op wat je wil, in plaats van op wat een app of sociale media je vertelt.
Olive Uniacke, de oprichter van Londens nieuwste en meest exclusieve singlesavond – Olive's List – voor singles, gelooft dat het vinden van zorgvuldig samengestelde ruimtes die een echte, ongefilterde connectie bevorderen een geweldige plek is om te beginnen.
'In het echte leven heb je geen eindeloze keuze. Je bent in een kamer, iemand trekt je aandacht, en je doet er iets mee – of je doet het niet.' Die aanwezigheid is wat ontbreekt in een wereld die gedomineerd wordt door datingapps. Curatie gaat in deze context niet over controle of het afvinken van vakjes die status of rijkdom betekenen, maar over het creëren van een omgeving waarin aanwezigheid en verbinding prioriteit hebben.
De tekst loopt verder onder de foto.
Wat Low betreft, is het benadrukken van wat we persoonlijk belangrijk vinden essentieel om onze geest te ontdoen van zijn invloed. 'Het volgen van vooraf ontworpen scripts die ons worden aangereikt, kan vaak in conflict komen met ons geluk, omdat het ons aanmoedigt om dingen na te jagen die anderen willen, in plaats van de dingen die ons het gelukkigst maken.'
'In mijn boek moedig ik mensen aan om verschillende oefeningen te doen – zoals een liefdesvisiebord – om ons af te stemmen op wat we echt willen en nodig hebben in het leven, in plaats van de dingen die we horen te willen', legt ze uit. 'Materialisme is een van die dingen die ons volgens mij zwaar op het verkeerde pad kunnen brengen – in de schulden, in slechte relaties. We moeten onthouden dat geld slechts een deel van de dingen kan kopen die we nodig hebben om gelukkig te zijn, en alles wat we verder door onze tijd heen krijgen, onze relaties.'
Materialists betwist het idee dat liefde te koop is en spoort ons aan om relaties te heroverwegen, los van materiële prikkels. Zoals Song het treffend verwoordt: 'De hele film gaat over het bestrijden van de manier waarop het kapitalisme onze harten probeert te koloniseren en de liefde probeert te koloniseren.' Echte verbinding, suggereert ze, is niet iets dat je zomaar kunt verhandelen, zoals op sociale media en apps – het gaat om emotionele compatibiliteit, vertrouwen en gedeelde waarden. Navigeren in de huidige datingwereld vereist doelgerichtheid, geen financiële berekeningen.
