Prinses Amalia zat maandag in het Concertgebouw in Amsterdam om haar bijna-bachelor PPLE (Politics, Psychology, Law and Economics) te vieren. Geen kleine prestatie als je bedenkt dat je studeert onder constante bewaking, bedreigingen en de collectieve argusogen van het koninklijk-volksjury-panel dat we 'het Nederlandse publiek' noemen.
Prinses Alexia als onorigineel target
Maar in plaats van daar even bij stil te staan, gebeurde er iets anders. Namelijk: Prinses Alexia. Zonder dat ze er zelf erg in had.
Ze kwam haar zus supporten, keek neutraal (zoals 9 van de 10 mensen doen tijdens officiële evenementen zonder prosecco), en... BAM. Binnen drie seconden was Twitter (oké, X) en Instagram een roddelpanel slash betweterig arsenaal geworden met kritische vrouwonvriendelijke comments.
'Waarom lacht ze niet?'
'Is ze zo uit bed gerold ofzo?'
'Wat is ze dun geworden, veel te mager!'
En zo ging het nog wel even door op social media.
Waren we niet bij een diploma-uitreiking?
Kom eens met iets nieuws
Niet alleen jammer, maar ook zo onorigineel. Want dit script kennen we inmiddels uit ons hoofd. Vrouwen in het openbaar? Check. Dan gaan we meteen De Grote Checklist af: kleding (liefst degelijk en perfect), gewicht (liefst exact goed, wat dat dan ook is), gezicht (vrolijk, maar niet te vrolijk), en houding (charmant, maar niet gemaakt en arrogant). En als één van die dingen niet klopt, springt het publiek er meteen bovenop, alsof we zelf niet in ons versleten joggingpak op de bank zitten.
Prinses Alexia is net 20 geworden. Ze droeg een lichtjes gekreukte blouse, wat overigens nu helemaal een on-trend look is. Als ze niet lacht, dan is dat omdat ze dat niet verplicht is. En haar lichaam? Is sowieso een gespreksonderwerp wat de prullenbak in moet.
En ondertussen stond prinses Amalia daar, die ondanks bedreigingen, mediacircussen en publieke dissectie van werkelijk alles aan haar leven, gewoon haar universitaire studie doorloopt en een mijlpaal wil vieren met haar gezin en een gezellig kiekje de wereld inslingerd.
Maar nee. We hadden het over Alexia's blouse. En gewicht.
Misschien moeten we onszelf een simpele regel aanleren voor dit soort gelegenheden: als je bij zo'n uitreiking meer hebt opgemerkt over een blouse dan over een bachelordiploma, dan is het misschien tijd om je algoritme (of je prioriteiten) even opnieuw te bekijken. Want eerlijk, als er iets verfomfaaid is in dit verhaal, dan is het onze blik op jonge vrouwen in de schijnwerpers wel.