Als je door de video’s van The Bucket List Family op social media scrolt, is dit deel van wat je zult aantreffen: hun (toen) 10-jarige dochter die afscheid neemt bij de kist van haar overgrootmoeder, het gezin dat met potvissen duikt in Mauritius, de hele clan die op safari gaat in Madagaskar en de jongste die zoon schreeuwt van de pijn terwijl zijn vader een parasiet uit zijn hoofdhuid haalt. Het zijn alle hoogte- en dieptepunten van de kindertijd, netjes verpakt voor massaconsumptie. De Gee-familie – die bestaat uit ouders Garrett en Jessica en hun drie kinderen – heeft meer dan 5 miljoen volgers en abonnees op Instagram, TikTok, YouTube en Facebook en uploadt regelmatig nieuwe inhoud voor hun uitgebreide, intercontinentale fanbase.
De duistere kant van familievlogs
In 2024 bevindt de messy kwestie van gezinsvlogs zich op een keerpunt: je kinderen online laten zien of niet? Zeker tienduizenden influencers van ouders blijven hun kinderen prominent op sociale media plaatsen in een poging om te strijden om onze mug-achtige aandachtsspanne (om nog maar te zwijgen van die lucratieve merkdeals). Maar de laatste tijd zijn steeds meer mensen verontrustende vragen gaan stellen over de duistere ethiek van dit hele streven. Hoe bescherm je de veiligheid en privacy van deze kinderen terwijl bijna elke seconde van hun leven voor miljoenen mensen wordt uitgezonden? Kunnen peuters – of zelfs baby’s – er op zinvolle wijze mee instemmen deel uit te maken van dit chaotische ecosysteem voordat ze zelfs maar het woord 'internet' kunnen zeggen? Wat betekent het om hun online voetafdruk in inkt te stempelen? Zullen ze uiteindelijk delen in de winsten die worden gemaakt met hun werk in deze vrijwel geheel ongereguleerde industrie?
Ik heb met mensen aan beide kanten van de kwestie gesproken: degenen die zweren dat dit soort vloggen niets meer is dan uitbuiting door een andere naam en fans die er geen probleem in zien om de avonturen van hun favoriete influencer-familie te volgen. Spraakmakende 'sharenters' zijn vaak terughoudend om zich zelf in het debat te mengen (hoewel ik er wel een paar sprak die uitlegden waarom ze hun kinderen offline haalden). Je kunt het pad zien dat ze bewandelen: aan de ene kant schreeuwen miljoenen fans inderdaad om content met kinderen en bieden merken snel sponsorcontracten aan aan bereidwillige gezinsvloggers. Aan de andere kant is er een steeds luider wordend koor van tegenstanders die de praktijk ongepast en zelfs immoreel vinden – en, zoals de New York Times onlangs meldde, brengen bepaalde hoeken van het internet aanzienlijke risico’s met zich mee voor zogenaamde 'kind-fluencers'. Ik doe nu al twee jaar verslag over dit onderwerp omdat ik echt het perspectief wil begrijpen van de ouders die hun kinderen vrijelijk en regelmatig delen. Wat zijn hun motivaties? Maken ze zich zorgen over wat hun kinderen zullen denken van de beslissingen die voor hen zijn genomen? Hebben deze ouders ergens spijt van?
Foto-dagboek
De kans is groot dat, als je denkt aan een vloggend gezin, ik de afgelopen maanden heb geprobeerd ze te pakken te krijgen. Eindelijk, na veel e-mails, telefoontjes en DM's, hebben verschillende makers ermee ingestemd om hun verhaal te delen met de Amerikaanse Cosmopolitan op de plaat te gaan. Voor dit verhaal sprak ik met enkele ouders die zich niet verontschuldigen over de manier waarop zij ervoor kiezen hun eigen kinderen te laten opvoeden en ermee om te gaan, anderen die ambivalenter zijn over hun levensstijl, en zelfs de voormalige oppas van een invloedrijke familie die een insider-perspectief bood op de ongemakkelijke situatie waar ze getuige van was.
Garrett Gee, 35, de patriarch van de Bucket List Family, verkocht in 2014 zijn app Scan aan Snapchat voor 54 miljoen dollar. In de nasleep van de verkoop vertrokken Garrett en zijn gezin voor een reis rond de wereld van zes maanden. Gee zag een kans om hun avonturen te documenteren en begon inhoud te creëren rondom de reizen van het gezin. Gee beschouwt de aanwezigheid van het gezin op sociale media als een manier om herinneringen vast te leggen. 'Onze YouTube-video's zijn onze homevideo’s', vertelt hij me aan de telefoon. 'En onze Instagram is voor ons een fotodagboek. Zo is het begonnen. En als er iets speciaals of spannends gebeurt, haalt papa zijn camera tevoorschijn omdat hij dit bijzondere, gedenkwaardige moment wil vastleggen, zoals elke ouder zou doen.' Zijn familie heeft het geld duidelijk niet nodig. Gee staat erop dat ze het voor hunzelf doen.
Geen home-video
In snauwerige subreddits gewijd aan het kritisch ontleden van de levens van familie-vloggers (niet heel anders dan de intensiteit van een reality-tv-fandom), wordt Gee hard beoordeeld vanwege zijn beslissing om inhoud te posten waarin zijn kinderen huilen of anderszins kwetsbaar lijken. Hoe reageert hij daarop? 'Nogmaals', zegt hij, terwijl ik me afvraag of ik hem begin te irriteren. 'Als ik alleen maar familievideo’s maak als aandenken en als herinnering, is de waarheid van een gezin dat het niet alleen maar om reizen gaat. Er zijn veel momenten waarop iemand in de familie gekwetst is of verdrietig raakt. En dus probeer ik het volledige verhaal, het complete verhaal, de ups en downs, alles in het dagboek van onze familie te delen.'
Nou, oké. De waarheid van het gezinsleven omvat soms tranen of het afscheid nemen van een overleden dierbare. Maar – blijf druk uitoefenen, ik kan er niks aan doen – het is toch niet echt een homevideo? Omdat homevideo's meestal niet voor een miljoenenpubliek zijn. 'Ja, zeker', zegt hij. 'Dat is waar het neerkomt op mijn oordeel, mijn roeping als ouder. Omdat ik nooit iets naar buiten wil brengen waar de kinderen zich voor schamen of zoiets.' Gee merkt op dat hij de beelden aan zijn familie laat zien voordat hij deze uploadt, en wanneer, in het zeldzame geval, zijn kinderen hem vragen iets niet te delen, honoreert hij hun verzoeken, zonder dat er vragen worden gesteld.'
Ik denk weer aan de video waarin zijn dochter zachtjes de kist aanraakt die het lichaam draagt van de overgrootmoeder naar wie ze is vernoemd, of de video met de titel 'Waarom huilt Cali?', waarbij de camera zijn gezicht vastlegt terwijl de tranen over zijn wangen stromen omdat hij hun safari aan een einde is gekomen. Ik vraag me af wat de kinderen zullen vinden van deze privé-momenten die bewaard zijn gebleven in het eeuwige geheugen van het internet als ze ouder zijn.
Uitgeputte kinderen
Het wordt steeds moeilijker om te negeren hoe het produceren van dit soort inhoud de relatie tussen influencer-ouders en hun kinderen fundamenteel verandert. Arianna* zag de verontrustende dynamiek zich manifesteren toen ze ongeveer een jaar als oppas werkte bij een prominente influencer-familie met miljoenen volgers op TikTok. 'Het was een beetje gek omdat we altijd aan het filmen waren en er op een bepaalde manier uit moesten zien', herinnert Arianna zich. Op een gemiddelde dag gaf ze de kinderen eten en daarna begonnen ze met opnames voor TikTok, Instagram en YouTube. Ze herinnert zich dat de kinderen 'uitgeput' waren na de nodige uren werken.
Een keer, zegt Arianna, was één van de kinderen aan het spelen en gymnastiektrucs aan het oefenen, toen de moeder de camera tevoorschijn haalde. 'Ze kregen een driftbui omdat ze niet gefilmd wilden worden', zegt ze. 'En ik herinner me dat de moeder tegen hen schreeuwde en zei: 'Oh nee, we moeten filmen. Dit is hoe wij ons geld verdienen.' De jongen werd heel erg boos en zei: ‘Ik wil niet gefilmd worden. Ik wil alleen maar plezier hebben."'
Hoe reageerde de moeder op het expliciete verzoek van haar kind om niet opgenomen te worden? Arianna zegt dat de moeder de kinderen eraan herinnerde dat ze van aandacht hielden of dat hun 'TikTok-familie' hen wilde zien. De werkgever van Arianna vertelde de kinderen ook dat het geld dat ze verdienden hen in staat stelde te leven zoals ze deden. 'Ze heeft hen absoluut een schuldgevoel aangepraat', zegt Arianna.
Een kind is geen inkomensbron
Arianna heeft een reeks van dit soort verhalen, waaronder de keer dat één van de kinderen geen zin had in een fotoshoot, maar toch moest meedoen. 'Ze wilde gewoon slapen', zegt ze. "Ze was niet echt in de stemming om het te doen vanwege hoe ziek ze was. Soms kregen de kinderen een berisping omdat ze niet vrolijk genoeg waren tijdens het filmen; andere keren werden ze gestraft omdat ze te giechelig waren', zegt Arianna.
Voor deze kinderen is er geen grens tussen hun werk en hun privé-leven. Ze klokken niet in op een filmset; hun eigen huiskamers en achtertuinen zijn waar het allemaal gebeurt. Wanneer de camera altijd aanwezig is en elk moment kan worden omgezet in viral inhoud waarmee inkomsten worden gegenereerd, is de druk om te presteren constant. Hoewel ze niet meer voor het gezin werkt, maakt Arianna zich nog steeds zorgen over de kinderen en anderen die mogelijk in soortgelijke omstandigheden verkeren. 'Een kind mag niet je bron van inkomsten zijn', zegt ze.
Sommige ouders achter de huidige populaire gezins-accounts, zijn ambivalenter over het centraal stellen van hun kinderen, ook al blijven ze dat doen. Morgan Fluellen, een 24-jarige mom creator met 1,3 miljoen volgers op TikTok, maakt zich zorgen dat er een tijd zal komen dat haar content haar nu 1-jarige dochter Gigi in verlegenheid zal brengen. Morgan ging afgelopen zomer voor het eerst viral met een video van veertig seconden waarin ze de kijkers gekscherend vertelt dat ze, voordat ze die avond seks gaan hebben, moeten onthouden dat het buiten te warm is om een kind te dragen, terwijl Gigi op haar schoot zit. 'Ik kan wel huilen', zegt ze in de video, die nu meer dan 19 miljoen keer bekeken is. 'Mijn coochie zweet. Ik weet niet of er melk uit deze tieten lekt of dat het borstzweet is dat ik op me voel, maar ik heb het heet.'
Drastisch veranderd
Sindsdien is het leven van Morgan drastisch veranderd. Ze heeft volgers en endorsement-deals verzameld, en TikTok is nu haar werk: ze plaatst regelmatig posts en de meeste inhoud gaat over haar dochter. Zij en Gigi worden vaak in het openbaar herkend. 'Zelfs als je gewoon naar Target gaat en een pak luiers koopt komen er mensen die vragen om foto's, en gaan zelfs zover dat ze vragen of ze Gigi vast mogen houden', vertelt Morgan. 'Ik trek me dan gewoon ongemakkelijke terug... Er is geen echte privacy.'
Hoewel ze pas iets meer dan een jaar op planeet aarde is, heeft de peuter een toegewijde schare fans. Volgers, die zichzelf Gigi’s 'TikTok-tantes' noemen, zeggen dat ze elke dag op haar video’s wachten. Morgan vindt deze gehechtheid niet zo vreemd. 'Voor mij is het niet heel raar', zegt ze. 'Het is eigenlijk heel ontroerend. Mensen die dicht bij mij staan, haar echte tantes of mijn neven zeggen: 'Dit is raar.' Maar ik heb in het verleden makers gezien waarvan ik dacht: "Oh mijn god, ik hou letterlijk van dit kind." Alsof ik ze kende.' Gigi is op haar beurt al gewend aan de wereld van influecen. Morgan zegt dat Gigi de ring light en de telefoon al pakt en dan denkt dat ze aan het opnemen is, net als haar moeder. 'Ik heb zoiets van, lieverd, we moeten je naar een speeltuin of zoiets brengen', lacht Morgan.
Toch weet Morgan wat veel mensen denken over mom-vloggers – dat ze de privacy van hun kinderen inruilen voor een dollar – en soms twijfelt ze aan zichzelf. 'Een deel van mij zegt: wacht, buit ik mijn kind uit? Post ik te veel? Terwijl ze door deze nieuwe wereld navigeert, heeft ze enkele pogingen gedaan om grenzen te trekken. Ze probeert te voorkomen dat de peuter alleen maar een rompertje of een luier draagt, hoewel oudere video's die ze maakte voordat ze die regel maakte, nog steeds op haar pagina staan. 'Er kunnen gekken meekijken', zegt ze. 'Dus ik probeer haar gewoon volledig gekleed te houden en dat is alles.'
Overschreden lijn
Veel van de makers van gezinsinhoud met wie ik sprak leken zich bewust van de mogelijkheid dat 'kinderroofdieren' op hun accounts op de loer liggen en naar intieme foto's van hun kinderen kijken (zoals bevestigd door het recente Times-onderzoek), maar ze hebben manieren gevonden de risico's te verminderen.
Ze leken het er allemaal over eens te zijn: sommige van hun leeftijdsgenoten gingen te ver en deelden te veel, maar geen van hen dacht ooit dat ze zelf de grens hadden overschreden. Neem Veronica Merritt, 38, de moeder van 12 kinderen achter @thismadmama, een account dat momenteel bijna 450.000 volgers heeft op TikTok. Ze plaatst vooral video's over het opvoeden van haar grote gezin en het winkelen met hen bij discount-winkels zoals Dollar Tree. Toen ze een paar jaar geleden begon met vloggen, maakte ze zich zorgen: was het baseren van haar platform op het leven als moeder van twaalf hetzelfde als het uitbuiten van haar kinderen? Maar nu ziet ze het enigszins anders: welke andere baan zou haar in staat stellen een alleenstaande moeder te zijn die thuis blijft en genoeg geld verdient om voor haar kinderen te zorgen?
Maar als ze terug kon gaan? Ze zou dingen dan zeker anders doen. 'Ik zou meer hebben gelogen', zegt ze. 'Ik zou hebben gelogen over de namen, leeftijden en locatie van mijn kinderen. Ik had ze maskers laten dragen. Maar op dit moment voelt het te laat. Ik heb al te veel informatie gegeven.' Sommige van haar kinderen zijn liever minder betrokken bij het kanaal, en dat vindt Veronica prima. Als ze erom vragen, haalt ze ze uit de video's.
Ooit stopte ze helemaal met het tonen van haar jongere kinderen, maar de reactie van haar volgers was snel. Sommige kijkers beschuldigden haar er zelfs van de kinderen om snode redenen te verbergen, waarbij ze beweerden dat er sprake was van kindermisbruik of verwaarlozing, en ze zegt dat de kinderen zelf weer wilden gaan filmen. 'Dus ik dacht: prima, whatever. Ik ben ze net weer gaan laten zien.'
Ik hoor Veronica worstelen met haar eigen keuze om haar familie online te delen. Tijdens het grootste deel van ons gesprek klinkt ze niet erg bezorgd over de anonimiteit die haar kinderen opgeven. Daarna zegt ze dat mensen hun adres online hebben gevonden en vervolgens naar het ouderlijk huis zijn gereden om tegen haar kinderen te schreeuwen. Ze geeft niets om haar eigen privacy – ze zegt dat ze 'naakt' online zou gaan voor de juiste prijs – maar ze vraagt zich wel af of ze de identiteit van haar familie vanaf het begin had moeten verbergen. Maar aan de andere kant, onderbreekt ze zichzelf, is het mogelijk dat de familie hun TikTok-faam zal inzetten voor nog grotere mogelijkheden en platforms (er is bijvoorbeeld sprake van een televisieprogramma).
En als dat gebeurt, zullen hun gezichten overal te zien zijn. Ze gaat heen en weer, van zich zorgen maken over het effect van haar beslissingen op het welzijn van haar kinderen tot het met heel haar hart geloven in haar bedoeling om het levensonderhoud van haar gezin veilig te stellen. Vanaf waar ze nu staat, zijn er maar een beperkt aantal keuzes. Ze is een alleenstaande moeder van twaalf kinderen die een manier heeft gevonden om haar gezin te eten te geven, waardoor ze ook thuis kan blijven bij haar kinderen. En als privacy de prijs is die ze betaalt, heeft ze haar portemonnee klaar.
Skincare-routines van 7-jarigen
Ondertussen beschouwt Adrea Garza, 39, de moeder achter @garzacrew (die 4,8 miljoen volgers heeft op TikTok), de aanwezigheid van haar tweelingdochters op sociale media als acteren. Op camera filmen de zevenjarige tweeling, Haven en Koti, video's waarin ze zich klaarmaken, huidverzorgingsroutines en Sephora-uitjes, maar Adrea zegt dat ze elk een personage spelen. 'Zo doen ze normaliter niet', zegt ze. 'Wat je ziet is dat ze een personage spelen.'
Als ze terug in de tijd zou gaan, zegt ze dat ze 'alter ego’s' voor de meisjes zou creëren, zodat de scheidslijn tussen hun persona’s en hun werkelijke zelf glashelder was voor het publiek, waarvan sommigen zich opwinden over onder meer het retinol-gebruik van de zevenjarigen. Het is allemaal maar een grapje, zegt Adrea. (Slechts enkele weken na ons gesprek plaatste Adrea een video waarin ze 'Genny' introduceerde, die, zoals het bijschrift verduidelijkt, 'Havens alter ego is, geobsedeerd door huidverzorging.' In een andere video probeert Adrea te verduidelijken wat zij de satirische aard van veel van hun inhoud noemt, hoewel de kijkers, afgaande op de reacties, niet overtuigd zijn.)
Bepaalde influencer-families gaan te ver, is Adrea het daarmee eens, zoals voormalig YouTuber en nu veroordeelde Ruby Franke, maar zij zijn de uitzondering en niet de regel. 'Influencer-kinderen zijn de gelukkigste kinderen die ik ooit heb ontmoet. Ze leven een droom', zegt ze. 'Ze kunnen doen wat elk kind droomt en wenst te kunnen doen. Als je kinderen van deze generatie vraagt wat hun droombaan is, zeggen ze meestal dat ze YouTuber of TikToker willen worden.'
Ook Adrea stelt grenzen aan de hoeveelheid tijd die ze besteedt aan het filmen van haar kinderen (in totaal minder dan een uur per week, zegt ze). Andere vloggers laten hun kinderen misschien op intieme momenten zien – 'zoals wanneer ze huilen of van streek zijn of zoiets' – maar Adrea zal dat niet doen. Ze zou nooit iets laten zien dat met de puberteit te maken heeft, zoals het shoppen van beha's, zegt ze, en ze probeert te beperken hoeveel ze één van haar dochters in haar dansuniform laat zien.
'Ik zou haar misschien vier keer per jaar dansend delen online', zegt ze. 'Omdat zij er nog steeds trots op is en ik trots op haar ben. Maar nogmaals, we hebben een groot publiek en ik wil haar niet per se op een manier op de markt brengen die überhaupt rare mensen zal aantrekken.' Maar toch post ze, ondanks haar zorgen over wie de posts zullen aantrekken. 'Er zullen altijd zieke mensen in de wereld zijn, en ik ga niet toestaan dat het kleine percentage van de gekke zieken daarbuiten dicteert hoe ik mijn leven leid.'
Kid-fluencers
De parenting-influencers met wie ik sprak en die volharden in het posten van hun kinderen, vechten zich een weg door een struikgewas van tegenstrijdigheden. Hoewel het waar is dat kinderen er niet op betekenisvolle wijze mee kunnen instemmen dat ze online zijn, kunnen ze ook niet instemmen met de honderden andere beslissingen die ouders dagelijks voor hen nemen. Tegelijkertijd kan de ernst van het hebben van een kindertijd die in inhoud is omgezet, niet worden onderschat of vergeleken met elke andere alledaagse opvoedingskeuze. Een driftbui filmen en vervolgens besluiten deze met miljoenen kijkers te delen is gewoon niet hetzelfde als het afwegen van de voordelen van fluitlessen versus voetbaltraining.
Deze influencers zijn een nieuw soort beroemdheden: acteurs zonder rollen om zich achter te verschuilen en miljoenen die elke beweging volgen. Ze staan erom bekend dat ze zichzelf zijn. Hun voorkeuren, antipathieën, herinneringen, voorkeuren, hoop en tranen worden voortdurend getoond. Ze leven in een verwrongen versie van The Truman Show, maar ze weten naar welke camera ze moeten kijken. We zijn het punt voorbij waarop influencer-ouders kunnen beweren zich niet bewust te zijn van de mogelijke effecten die hun keuzes op hun kinderen hebben. Opgroeien is pijnlijk, vreugdevol, triomfantelijk en ingewikkeld – een publiek uitnodigen om op de eerste rij te zitten voor al die vreselijke, kostbare, pijnlijke momenten is iets heel anders.
*Naam is gewijzigd.
