Het is bijna twintig jaar geleden dat de moord op de 21-jarige Britse studente Meredith Kercher in Perugia, Italië, voor het eerst internationaal nieuws werd. De meeste media-aandacht ging echter uit naar de verdachten in deze zaak, met lugubere speculaties en gruwelijke details die de krantenkoppen domineerden. Vrijwel direct in november 2007 werd Kerchers huisgenote Amanda Knox het gezicht van dit verhaal, dat, afhankelijk van de publicatie of het nieuwsmedium, in het plaatje van schuldig en onschuldig paste. Knox werd veroordeeld en vervolgens vrijgesproken van Kerchers moord, om nog maar te zwijgen van de verschillende beroepen en herzieningen die daartussen plaatsvonden. Een achtdelig true crime-drama op Disney+ zal nu niet alleen de gebeurtenissen in de weken ervoor en erna in beeld brengen, maar ook de meer dan tien jaar durende strijd om de namen van Knox en haar toenmalige vriend Raffaele Sollecito te zuiveren.
Gezien het feit dat er al een Lifetime-film is verschenen, een Netflix-documentaire (waar Knox aan meewerkte), Stillwater met Matt Damon in de hoofdrol (geïnspireerd op Knox' verhaal) en twee memoires die Knox schreef, lijkt het erop dat er niet veel meer te vertellen valt. Knox is echter producer van The Twisted Tale of Amanda Knox, naast Monica Lewinsky, waardoor Knox een stem heeft naast een medewerker wiens volledige personage ook door roddelbladen werd onder de loep genomen toen ze begin twintig was.
De serie, bedacht door K.J. Steinberg, laat zien hoe Knox achter de tralies belandde, inclusief hoe ze verdachte werd, het langdurige verhoor, de verkeerde behandeling van bewijsmateriaal en de 16 jaar durende rechtszaak door de media. Tell Me Lies-ster Grace Van Patten speelt Amanda met Sharon Horgan als Knox' moeder, Edda Mellas. Kerchers familie was er echter niet bij betrokken (Stephanie Kercher vertelde The Guardian vorig jaar dat de familie het 'moeilijk te begrijpen' vond hoe de gedramatiseerde hervertelling enig doel diende).
Om het allemaal te begrijpen, vind je hieronder een gids met enkele waargebeurde gebeurtenissen die in The Twisted Tale of Amanda Knox worden beschreven. Mocht je echter niet veel over de zaak weten, wees dan gewaarschuwd: er volgen nog wat spoilers voor de serie.
September 2007
Knox studeert aan de Universiteit van Washington wanneer ze zich aanmeldt voor een academisch jaar in het buitenland. Ze kiest voor het pittoreske Italiaanse universiteitsstadje Perugia. Volgens Rolling Stone wil de 20-jarige Knox 'haar horizon verbreden' en 'leven zonder vangnet' in haar derde jaar. Knox huurt een kamer in een huisje aan de Via della Pergola 7 en neemt de laatste beschikbare plek in de accommodatie met vier slaapkamers in. Kercher neemt ook deel aan een studieprogramma in het buitenland en is al verhuisd; de twee andere huisgenoten zijn beiden Italiaanse vrouwen van eind twintig.
Oktober 2007
In de weken na hun intrek trekken Kercher en Knox op met de mannen die in het souterrain wonen. Daar ontmoeten ze de 20-jarige Rudy Guede, een basketbalvriend van Kerchers nieuwe vriend, Giacomo Silenzi. Op 25 oktober gaan Knox en Kercher naar een Schubert-recital aan de plaatselijke universiteit, en wanneer Kercher in de pauze vertrekt, spreekt de 23-jarige studente Raffaele Sollecito Knox aan. Het klikt meteen tussen de twee, en Sollecito hangt diezelfde avond nog wat rond in de bar (Le Chic) waar Knox werkt. Knox gaat die avond terug naar Sollecito's appartement en de week erna zijn ze onafscheidelijk.
November 2007
Knox zou op de avond van 1 november een dienst draaien bij Le Chic, maar eigenaar Patrick Lumumba appt dat het er zo stil is dat ze niet naar binnen hoeft. Knox en Sollecito koken, roken een joint en kijken naar Amelie. Ze zetten hun telefoons 's avonds uit.
De volgende ochtend verlaat Knox Sollecito's appartement om terug te keren naar haar huis, waar ze doucht, zich omkleedt en een dweil en emmer pakt om een lekkende leiding bij Sollecito schoon te maken. Wanneer Knox thuiskomt, staat de voordeur op een kier. Knox' twee andere huisgenoten zijn weg voor het lange weekend en Kerchers deur is dicht. Knox legt uit wat ze dacht nadat ze twee dagen later druppels bloed vond in een e-mail die ze naar vrienden en familie stuurde (en deelde met Rolling Stone), en zegt dat ze dacht dat het 'niets was om je zorgen over te maken'. Pas als ze ontlasting in het toilet in de andere badkamer ziet, raakt Knox in paniek dat er mogelijk een indringer is.
Knox belt Sollecito, wiens appartement op vijf minuten loopafstand ligt. Een kapot raam in een andere kamer suggereert dat er iemand is geweest, en Kercher neemt haar telefoon niet op. Sollecito probeert Kerchers afgesloten slaapkamerdeur open te breken, maar die wil niet open. Ze gaan terug naar buiten, waar Sollecito de carabinieri (Italiaanse militaire politie) belt. Ondertussen arriveren twee agenten van de postpolitie met twee mobiele telefoons die in een bosje een halve mijl verderop zijn gevonden. Ze staan geregistreerd op naam van Knox' huisgenote, Filomena Romanelli. Dan arriveren Romanelli, haar vriend en twee van haar vriendinnen. Een van Romanelli's vriendinnen breekt Kerchers deur open en Kerchers halfontkleed lichaam (bedekt met een dekbed) wordt binnen aangetroffen. Iemand heeft Kerchers keel doorgesneden en haar overlijden wordt geschat tussen 20:30 en 20:00 uur op 1 november en 4 uur 's ochtends de volgende ochtend (de lange wachttijd is te wijten aan een vertraging bij het meten van de lichaamstemperatuur).
De tekst loopt verder onder de foto.
Terwijl Kerchers Britse vrienden naar het Verenigd Koninkrijk vliegen en Knox' twee huisgenoten advocaten inhuren, spreekt Knox vrijwillig met de Italiaanse politie, zonder juridische bijstand. Knox wordt de komende dagen meerdere keren verhoord en haar telefoon wordt afgeluisterd. Paparazzi filmen Knox terwijl ze Sollecito kust voor het 'Huis der Verschrikkingen', en haar ogenschijnlijk ontspannen en amoureuze gedrag in de dagen na de moord wordt een hoeksteen in de publieke opinie. Knox' moeder moedigt haar aan om naar huis te vliegen, maar Knox denkt dat ze kan helpen met het onderzoek.
Maar in de nacht van 5 november vergezelt Knox Sollecito naar het politiebureau, waar ze beiden een hele nacht lang worden ondervraagd. Sollecito geeft toe dat Knox midden in de nacht is vertrokken terwijl hij sliep, en de slaapgebrek lijdende Knox ondertekent een bekentenis dat ze zich in de kamer naast Kercher bevond toen ze werd neergestoken en dat het haar baas, Patrick Lumumba, was die Kercher vermoordde. Knox, Sollecito en Lumumba worden alle drie gearresteerd. Klanten van Le Chic verschaffen Lumumba een alibi.
Ondertussen vergelijkt de forensische politie van Rome de vingerafdrukken in Kerchers slaapkamer met die van Rudy Guede, die op 20 november in Duitsland wordt gearresteerd. Lumumba wordt vrijgelaten en klaagt Knox later aan wegens smaad. Vervolgens wordt Guede in december uitgeleverd aan Italië. Guede, Knox en Sollecito worden beschuldigd van moord. Ze blijven vastzitten totdat er een datum voor het proces is vastgesteld. Een theorie in deze vroege stadia over het motief van 'minister' Giuliano Mignini (die deels rechercheur en deels officier van justitie is) is dat Kercher werd gedood tijdens een satanisch ritueel. Later wordt dit gedegradeerd tot 'een door drugs aangedreven seksspel dat misliep' (volgens The New York Times). Lekken zijn vanaf het begin gebruikelijk, met beveiligingsbeelden van een lingeriewinkel of theorieën van het Openbaar Ministerie die in het nieuws komen.
Oktober 2008
Guede krijgt een versneld proces, met een lagere maximumstraf. Hij wordt schuldig bevonden aan aanranding en moord. Hij krijgt een celstraf van 30 jaar. Knox en Sollecito worden nu formeel aangeklaagd voor moord. In de aanloop naar deze aanklacht spreekt Knox' familie over hoezeer Knox door de roddelpers wordt belasterd. Veel publicaties verdraaien de bijnaam 'Foxy Knoxy' (die Knox kreeg toen ze voetbalde) uit haar kindertijd om er een seksuele connotatie aan te geven.
Januari – december 2009
Het proces tegen Knox en Sollecito begint op 16 januari en de aanklager blijft volhouden dat het een 'door drugs aangewakkerd seksspelletje was dat uit de hand liep'. Sollecito's advocaat werpt tegen dat ze 'twee tortelduifjes waren in de eerste week van hun romance', en geen stel dat op zoek was naar spanning. Knox wordt ook afgeschilderd als een 'duivelin' die Sollecito manipuleerde om te doen wat ze maar wilde.
Het proces eindigt pas in december en gedurende deze twaalf maanden blijft Knox de media fascineren – ze wordt voorgesteld als een verleidster en een onschuldige. Knox getuigt dat de politie haar tijdens het verhoor heeft geslagen en dat het Italiaanse rechtssysteem nu internationaal onder de loep ligt. De verdediging stelt dat het DNA-bewijsmateriaal vervuild is (door het aantal mensen dat over de plaats delict is gelopen) en dat het bewijs voornamelijk indirect is. Ongeacht deze factoren en een emotionele oproep van Knox, verklaart een jury van zes burgers en twee rechters Knox en Sollecito in december schuldig aan alle aanklachten. Knox krijgt een gevangenisstraf van 26 jaar (ze heeft daarnaast ook nog eens een veroordeling gekregen voor smaad tegen Lumumba) en Sollecito krijgt 25 jaar.
De tekst loopt verder onder de foto.
November 2010
Het hoger beroep tegen Knox en Sollecito begint. Beide verdedigingsteams richten zich op DNA-bewijs, waaronder sporen van Sollecito's DNA op Kerchers bh-sluiting (die pas 47 dagen na de moord op de plaats delict werden aangetroffen) en sporen van Kerchers DNA op het vermeende moordwapen: een broodmes dat in Sollecito's keuken werd aangetroffen.
Oktober 2011
Na bijna vier jaar celstraf worden Knox en Sollecito op 3 oktober vrijgesproken. Laster tegen Lumumba is de enige aanklacht waarvoor Knox schuldig wordt bevonden (de straf van drie jaar is op dat moment al uitgezeten). Het DNA-bewijs dat cruciaal was voor de veroordeling van het tweetal in 2009, draagt nu bij aan de vernietiging van het vonnis; onafhankelijke experts hebben met succes betoogd dat besmetting mogelijk was. Het aanklagersteam verklaart in beroep te gaan tegen dit vonnis bij het Italiaanse Hooggerechtshof. Knox keert de volgende dag terug naar Seattle, waar de pers voor haar ouderlijk huis staat te wachten. Guedes veroordeling voor aanranding en moord blijft gehandhaafd, hoewel zijn straf al is teruggebracht van 30 naar 16 jaar.
Februari 2012
Op Valentijnsdag gaat het Openbaar Ministerie in beroep bij het Italiaanse Hooggerechtshof (Hof van Cassatie) om een nieuw proces voor Knox en Sollecito te eisen. Het Italiaanse rechtssysteem staat verschillende beroepen toe, zowel door de verdediging als door het Openbaar Ministerie. In dit geval kan Knox, als de vrijspraak wordt vernietigd, bij verstek worden berecht. 'We overwegen die mogelijkheid niet; voor ons is ze al vrijgesproken. Zo werkt het systeem, maar voor ons is het een hypothese die ver in de toekomst ligt', zegt Luciano Ghirga, een van Knox' advocaten. Twee dagen later wordt gemeld dat Knox een onthullende memoires aan HarperCollins heeft verkocht voor bijna 4 miljoen dollar.
Maart 2013
Het Hof van Cassatie (het Italiaanse Hooggerechtshof) vernietigt op 26 maart de vrijspraak van Knox en Sollecito, wat betekent dat ze opnieuw voor de rechter moeten verschijnen. HarperCollins zegt dat ze Knox' memoires, Wachten tot je gehoord wordt, zoals gepland op 30 april zullen vrijgeven.
September 2013
Het herzieningsproces begint op 30 september. Noch Knox, noch Sollecito zijn aanwezig in de rechtbank in Florence.
Januari 2014
Terwijl Sollecito enkele rechtszittingen bijwoont, blijft Knox gedurende dit nieuwe proces in de VS, omdat ze bang is dat de autoriteiten haar opnieuw in de gevangenis zullen zetten als ze terugkeert naar Italië. Op 30 januari worden Knox en Sollecito opnieuw veroordeeld voor moord. Knox' nieuwe straf is 28,5 jaar, die van Sollecito is nog steeds 25 jaar. Het proces blijft heen en weer slingeren tussen rechtbanken, en het duo kan tegen deze laatste wending in beroep gaan. De volgende dag verschijnt een huilende Knox bij Good Morning America, waarin ze zegt dat ze 'nooit vrijwillig zal terugkeren' naar Italië en dat ze van plan is zich te verzetten tegen een eventuele uitleveringspoging.
Maart 2015
In een vonnis dat Italië schokt, vernietigt het Hof van Cassatie de veroordelingen van Knox en Sollecito, in plaats van de zaak terug te verwijzen naar de lagere rechtbank. Ze worden vrijgesproken van alle aanklachten (behalve Knox' aanklacht wegens smaad). Een nieuw proces is niet aan de orde. Noch Sollecito, noch Knox zijn aanwezig in de rechtbank om het vonnis te horen. In september legt het Hof van Cassatie uit dat zijn vonnis gebaseerd is op de 'verwijtbare omissies in de onderzoeksactiviteiten' en 'tegenstrijdig bewijs'.
De tekst loopt verder onder de foto.
September 2016
De Netflix-documentaire Amanda Knox gaat in première op het Toronto International Film Festival. Knox, Sollecito, Mignini en freelanceverslaggever Nick Pisa (die regelmatig verslag deed van pikante exclusieve verhalen voor The Daily Mail die de perceptie van Knox aanwakkerden) werkten mee aan dit verslag van de gebeurtenissen. De documentaire werd tweemaal genomineerd voor een Emmy.
Januari 2019
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens veroordeelt Italië tot betaling van 18.400 euro schadevergoeding omdat het Knox tijdens de verhoren in november 2007 geen toegang tot een advocaat heeft verleend. Het Hof vond echter geen bewijs van de 'onmenselijke of vernederende behandeling' die volgens Knox tijdens de verhoren plaatsvond.
Februari 2019
Knox keert voor het eerst in bijna tien jaar terug naar Italië. Sinds haar veroordeling is vernietigd, werkt Knox samen met non-profitorganisaties zoals Innocence Project. Op het Criminal Justice Festival in Modena is ze keynote spreker en te gast in een paneldiscussie over rechtszaken door de media.
Februari 2020
Knox trouwt met auteur Christopher Robinson.
Oktober 2021
In een interview met The New York Times kondigt Knox de geboorte van haar eerste kind, Eureka, aan.
Juni 2022
Knox onderhoudt nauwe banden met de katholieke priester Don Saulo, die kapelaan was in de Cappane-gevangenis waar Knox vier jaar vastzat. Don Saulo helpt in de zomer van 2022 bij het organiseren van een ontmoeting met officier van justitie Mignini. Laatstgenoemde speelde een belangrijke rol bij het afschilderen van Knox als een seksverslaafde, maar Knox wil hem graag persoonlijk ontmoeten. Haar familie maakt bezwaar tegen het schrijven van een brief aan en het ontmoeten van de officier van justitie.
'Maar ik werd gekweld door die "Waarom?"-vraag. Waarom overkwam mij dit? Als ze hun werk goed hadden gedaan, zou ik een voetnoot in Merediths verhaal zijn', vertelt Knox aan The Guardian. Knox herenigt zich ook met Sollecito tijdens deze reis in de stad Gubbio, waar ze 15 jaar eerder een bezoek aan hadden gepland.
Juni 2024
In haar podcast Labyrinths legt Knox uit dat de veroordeling wegens smaad door sommigen wordt gezien als 'bewijs dat ik een leugenaar ben, een onfatsoenlijk persoon, dat ik iets te verbergen heb en dat ik nooit de volledige waarheid heb verteld over wat er met Meredith is gebeurd. Alleen iemand die betrokken was bij de misdaad zou ooit uitspraken doen die hemzelf en anderen impliceren.' Daarom heeft ze ervoor gevochten om de veroordeling ongedaan te maken. Knox is opnieuw veroordeeld voor deze aanklacht door een hof van beroep in Florence, Italië.
Januari 2025
Het hoogste gerechtshof (Hof van Cassatie) in Italië bevestigt de veroordeling voor smaad tegen Knox.
Maart 2025
Knox publiceert haar tweede memoires, Free: My Search For Meaning.
