Een jonge generatie ontwerpers gebruikt hun culturele achtergrond als inspiratie voor conceptueel werk, wat unieke verhalen én objecten oplevert. Elk nummer van ELLE Decoration duiken we in de wereld van een ontwerper om te ontdekken hoe hun afkomst doorklinkt in hun werk en plaatsen dit door online. Deze keer: Thabisa Mjo, oprichter van designstudio Mash.T in Johannesburg.
Thabisa Mjo, oprichter van designstudio Mash.T in Johannesburg
Thabisa Mjo: ‘Ik heb productiedesign aan de filmacademie gestudeerd. Pas namijn studie besefte ik dat ik mijn liefde voor geschiedenis en het creëren van droomwerelden óók kon uiten in objecten. Toen ik hoorde over de wedstrijd van fastfoodketen Nando’s om een plafondlamp te ontwerpen als vertolking van Zuid-Afrika, zag ik het direct voor me: een lamp geïnspireerd op de traditionele xibelani-rok, een korte, wijde en geplooide rok. Zo zou de tutu eruit hebben gezien als-ie in Zuid-Afrika was ontstaan, denk ik. Ik won, maar de echte prijs was de realisatie dat ik een designer ben.’
‘Toen ik zocht naar materiaal voor de rugleuning van een houten bank, met hetzelfde glooiende silhouet als het berglandschap waarin mijn oma woonde, dacht ik aan de prachtige rieten Zulu-manden die ik op de meubelbeurs in Parijs had gezien. Toen ik de vertegenwoordiger belde, zei ze tot mijn verbazing: ‘O ja, dat kan mijn oma wel voor je maken.’ Bleek haar oma een wereldberoemde meesterweefster te zijn! Die weefvaardigheid bestond alleen nog onder oudere vrouwen, maar wordt nu weer actief doorgegeven aan de jonge generatie. Zo hebben we ook een revival teweeggebracht van het weven met felgekleurd telefoondraad. Dat werd traditioneel gedaan door mannelijke Zulu-beveiligingsmedewerkers tijdens nachtdiensten. De eerste wever met wie we werkten, leeft niet meer, maar hij leerde het aan zijn dochter en zij heeft nu een hele groep wevers opgeleid. Met hen maken we lampencollectie Alfred, vernoemd naar haar vader.’
Wereldse inspiratie
‘Mijn inspiratie en nieuwsgierigheid beperken zich niet tot Zuid-Afrika. Vorig jaar nodigde Dolce & Gabbana me uit om Italiaans ambacht en de essentie van het merk te vangen in een nieuw meubel. Het D&G-gevoel voor drama en decoratie uit de jaren negentig deed me denken aan een traditionele Zulu-jurk meteen lange sleep, wat ik vertaalde naar twee uitbundig versierde stoelen, die zijn ingelegd met spiegels en kralen. Ook droom ik vaneen samenwerking met Japanse ambachtslieden.’
Internationale erkenning
‘Mijn stukken zijn aangekocht door twee Parijse musea, het Centre Pompidou en Musée des Arts Décoratifs in het Louvre. Het is een bevestiging van wat ik zelf al langer wist: ons cultureel erfgoed is niet rudimentair maar design, en verdient hetzelfde aanzien als dat van westerse ontwerpers. Onze klantenbasis is ook internationaal: in Zuid-Afrika zijn het vooral bedrijven die interieurs met lokaal gemaakte producten willen, wat een enorme boost aan de designscene geeft. In de VS werken we grotendeels met interieur-ontwerpers en in Europa zijn het individuele klanten die zich persoonlijk aangetrokken voelen tot een stuk.’
Meer storytelling
‘Ik merk dat de culturele onderbouwing van design steeds prominenter wordt. Het is alsof we in de tijd van AI en technologie steeds meer behoefte hebben aan een menselijke connectie. Daardoor is storytelling belangrijker – er is meer zorg en aandacht voor de dingen waarmee we ons omringen en hoe we die uitkiezen. Het geeft mij dan ook voldoening als mensen meer over het verhaal achter onze objecten willen zien en horen, en willen weten wie ze heeft gemaakt.’
Collectible versus commercie
‘Ik ben er supertrots op dat we een Zuid-Afrikaanse studio zijn. Mijn doel is een robuuste business te worden; sustainable & scalable is mijn mantra. We hebben onze eigen workshop en maken nu alles in-house. Ik wil een hub worden voor zowel jonge ontwerpers als ambachtsmensen. Onze commerciële collectie houdt de zaak draaiende, de collectibles zijn de artistieke tegenhangers waar we maanden mee kunnen testen en experimenteren.’ mashtdesignstudio.com
